Zatrzymane chwile - widoki

Są takie chwile, które zachowuje się jako obrazy. Brak słów, dźwięków kojarzących się z nimi, przemawiają jedynie za pośrednictwem wzroku. Rzadko ostatnio miewam przy sobie aparat, mało to wygodne. Zabrałam go ostatnio ze sobą na dwór, o tej porze, gdy dzień się już w zasadzie obudził, starsze dzieci już zostały odeskortowane do szkoły, natomiast ja z Jadzią dałyśmy sobie chwilę przed wpadnięciem w wir zajęć. Światło przesączające się przez liście dębu rosnącego tuż przy tarasie

mój już niemal obsiany i obsadzony ogród - dzisiaj jeszcze załatwiłam kwestię szpinaku, wczoraj - bobu (uwielbiam!!!) Pozostała mi jeszcze tylko - o wstydzie!- rzodkiewka i będę miała wszystko w ziemi. Daje to miłe poczucie wykonanego obowiązku. Aczkolwiek wiem, że to poczucie minie gdy ogród zarośnie chwastami :)))

widok mego zamieszkanego brzucha, już teraz imponującego,(co mnie z lekka napełnia strachem z myślą o wakacjach). Rozmowy, niekończące się drążenia Jadzi, której myli się, kto w końcu ma kogo w brzuchu - ja jej siostrę, czy ona swojego brata :)

Przygotowania do czekającego nas weekendu sakramentów - W sobotę i niedzielę Krzyś przystąpi do spowiedzi i Pierwszej Komunii. Już zaczynamy stroić taras na uroczystość rodzinną :)))