środa, 30 stycznia 2013

Naoczna twórczość własna

Naoczna - bo robiona metodą "na oko". Czapka już któraś z kolei, więc pewne wyobrażenie miałam. A i tak musiałam pruć kawałek już skończonej bo mi za długa wyszła.
Natpmiast połączenie szala z kominem i kapturem to już całkowita improwizacja.






Ku pamięci - Tynia ma zabawę, jakiej nie zauważyłam u poprzednich dzieci. Położona na brzuchu rozpościera ręce na boki, unosi je, jakby udawała samolot jednocześnie odrywając od podłogi stopy. I tak się kołysze na klatce piersiowej i brzuchu. Długo te seanse trwają a ona jest wniebowzięta.

poniedziałek, 28 stycznia 2013

Safari dla Pewnego Jasia :)

Ponieważ Poczta dostarczyła dzisiaj przesyłkę na miejsce mogę już pokazać prezent, który pojechał do syna mojej Przyjaciółki. Kołderka, o której mowa jest niemal w 100 % surowcem wtórnym (nowa jest ocieplina użyta do wypełnienia. no i nici) Cała reszta to eks zasłony, poszewki pościelowe, skrawki materiałów polowane skrzętnie na wagę. No i mam ich tyle, że w końcu dało się z nich złożyć coś tematycznego





sobota, 26 stycznia 2013

Ślubna Dolina

Już mogę zdradzić szczegóły akcji, dzięki której pojawiło się u mnie kilka białych rzeczy. Mianowicie mam przyjemność współtworzenia Ślubnej DOliny - miejsca ślubnych pasjonatów oferujących usługi i akcesoria związane w tym Ważnym Dniem. Ludzie i firmy które znam, naprawdę godne polecenia dla tych, którzy są jeszcze przed decyzją :)
Jutro w Olsztynie odbędzie się nasz debiut na Targach Ślubnych, zapraszam, dodam, że w ofercie są najlepsze lody własnej produkcji oraz takież napoje. Fantastycznie śpiewający i grający ludzie, oraz mistrzowie wystroju sal, kościołów.Znakomity fotograf. Ba, nawet jest oferta artystycznych prezentów rzeźbiarskich! :)
No i w tym wszystkim, z logo Varmio będę ja :)
Może nie tyle ja sama, reprezentować mnie będzie lola w sukni ślubnej przybranej włóczkowymi dodatkami oraz dwie głowy ze stroikami - fascynatorami.
W kazdym razie - zapraszam. A w razie, gdyby się podobało bardziej można nas polubić tutaj: klik
A oto ostatnie moje efekty pracy - przepraszam za zdjęcia ale wszystkie robione z wiszącą na mnie Tyniuszką (która, w międzyczasie w ciągu dwóch dni zyskała dwa pierwsze zęby)
Na początek - mój pierwszy fascynator z woalką możliwą do noszenia w różnych upięciach. I w ogóle cały można upinać na różne sposoby.


Oraz naszyjnik wykonany na leleczce dziewiarskiej ozdobiony koralikami - ogromna dłubanina, proszę mi uwierzyć.
Nie wiem, czy zauważyliście, ale Lola zmieniła ubarwienie - miała wyjść klasycznie cielista - efekt zmieszania trzech barw, bynajmniej nie cielistych :)niemniej, ponieważ robiam to późnym wieczorem farbując ją w mikrofalówce nie mogłam d końca ustalić efektu. Ale przynajmniej widać na niej biały strój :))))

niedziela, 20 stycznia 2013

Bolerko

Pierwsze moje skończyłam wczoraj. Dzisiaj wyskoczyłam z kapciach na śnieg by je szybko złapać w kadr. I oto ono:

sobota, 19 stycznia 2013

Zajawka

Skończyłam w tym tygodniu kołderkę. Prezentową. Nie mogę jej jeszcze pokazać w całości, ale pokażę fragmenty z testującą Tyniuszką :)

Kołderka w całości jest recyclingowa - wszystkie materiały pełniły wcześniej odmienne funkcje: zasłon, pościeli, resztek z szycia czyjegoś. Coś się więc udało uratować :)

A naszym domu pojawiły się też nowe stworzenia:Motylek z Kotkiem :)
Dobrej niedzieli Wam życzę. Dodając tylko, że udało mi się dzisiaj wywalić 1/3 zawartości dwóch szuflad kuchennych, co uważam za duży sukces z powodu trawiącego mnie od kilku dni LENIA.

piątek, 18 stycznia 2013

Ogień

Migawki z niedzielnego przyjęcia ogniskowego - bez zbędnych słów, tylko chwile zatrzymane w kadrze.

czwartek, 17 stycznia 2013

szerokotorowo

Gdyby tak spróbować określić zasadę mojego funkcjonowania w ostatnim czasie takie właśnie określenie byłoby najbardziej słuszne. Zajmowanie się jedną rzeczą na raz stało się dla mnie synonimem olewactwa (to chore, wiem). Karmiąc Faustkę robię sobie kawę, czytam książkę, odkurzam podłogi, mieszam zupę, doglądam lekcji, przeglądam internet. Robiąc na drutach, oglądam wieczorem filmy, czytam książki, smażę naleśniki (jest tyle niespożytkowanego czasu między wlaniem ciasta na patelnię, odwróceniem placka na drugą stronę i w końcu ześlizgnięcia go na talerz...), stoję czasem w samochodowym korku. Idąc z dziećmi na spacer planuję, jak rozegrać posunięcia w domu by zyskać jak największą oszczędność, jak się wyrobić. Tak, jak dzisiaj; wracałam z Jadzią i Tynią, wiedziałam, że muszę SZYBKO: wkroić kupioną marchewkę do zupy, przywieźć drewna do kominka zanim ten wygaśnie - już się wypalała resztka z rana, skończyć szyć kołderkę, rozłożoną na stole w jadalni (musiałam szyć na dole ze względu na Tysię), nakarmić ssaka, głodnego po spacerze. I wyprowadzić Burgera.
W pewnym sensie stawia mnie to do pionu. Bycie w domu, brak systematyzacji dnia przez uregulowane godziny pracy mogą być bardzo niebezpieczne dla charakteru :) Oczywiście, nie jestem tak zorganizowana, jak to wygląda na podstawie tego wpisu. Do czegoś takiego dążę. Albo chcę dążyć :) Stąd też zapewne druty i szycie - jako antidotum na możliwość spędzenia wolnego czasu na oglądaniu telenoweli :)
Dzisiaj nieco wolniejsze popołudnie - Krzyś pojechał do kolegi, Anielka z gorączką i Jadzik bez gorączki słuchają audiobooka, Tysiol śpi. A ja się integruję z netem :)
Udało mi się skończyć kilka rzeczy - mam porobione zdjęcia, mnóstwo pomysłów na wpisy, świetną książkę dla dzieci do polecenia... nie mam kiedy.
Na razie pokażę zrobioną w tempie ekspresowym chustę holden shawlette - pojedzie ona na... targi ślubne :) Poszerzam ofertę :) Ale o tym też później. Na razie zdjęcia -

chusta robiona na szybko z himalayi casmir, za którą nie przepadam, co prawda. Jednak była to jedyna włóczka, z moich zapasów w kolorze nadającym się na ślub, której długość nie przekraczała kilometra w motku - a udzierg miał być szybki :)


Na końcu, przy bordiurze ma wrabiane przezroczyste koraliki


Pozostając w temacie drutów pokażę skończone wczoraj (w sumie to dzisiaj o 1. w nocy) mitenki do kompletu z szalem koralikowym:

czwartek, 10 stycznia 2013

O prostocie

Nasz dom od kilku dni jest upstrzony kupkami: książek, papierów, karteczek, dokumentów i innych papierowych szpargałów. Utrudniają one nieco funkcjonowanie wymagając lawirowania między nimi, przeglądania, przekładania na inne kupki: do antykwariatu, do oddania, do spalenia, do sortownika... A to dopiero pierwszy etap założonych przedsięwzięć; pozbycia się niepotrzebnych rzeczy. Z radością trafiłam w sieci na blog, (klik) który trafił dokładnie w moje - niezdefiniowane dotychczas - potrzeby. Takie drzemiące gdzieś w środku i odzywające się na dźwięk słowa: "prostota". Strasznie je zawsze lubiłam, kojarzyło mi się - nie wiem, dlaczego (a może wiem?) z wolnością.
W domu, który zamieszkuje tyle osób ilość rzeczy jest przeogromna. Tym bardziej, ze funkcjonowaliśmy wśród tych rzeczy na zasadzie "wszystko się może przydać". Drugi tłuczek do ziemniaków (chociaż i ten pierwszy jest używany od wielkiego dzwonu, ma trwałość mamuta i kosztuje kilka złotych) Zbiór czasopism z historii sztuki zajmujący na półce 2 metry długości (podobny zbiór czasopism mężowych) Pudełko dyskietek, chociaż nasz komputer nie ma stacji dysków. Prześwietlenia obejmujące ostatnie 10 lat. I tak dalej.
Wydawało mi się, że nie jestem typem zbieracza, co jakiś czas przeglądałam półki usuwając z nich rzeczy zbędne. ALe chyba nie do końca :) Zawsze czegoś mi było szkoda wyrzucić (chociaż uwielbiam wyrzucać) i tak znalazłam się w pewnym momencie w sytuacji, w której sprzątnięcie rzeczy daje efekt chwilowy a energia, jaką wkładam w utrzymanie w nich ładu jest spożytkowana kosztem tej, którą mogłabym poświęcić moim najbliższym.
Po co nam tyle rzeczy?
Przeraziła mnie Anielka, która zapytana, co chce pod choinkę powiedziała, że nie wie, co napisać w liście do Mikołaja, bo ona już wszystko ma. Wszystko. A gdzie dziecięce marzenia? Gdzie radość oczekiwania? Gdzie DŁUGOTRWAŁA radość z otrzymanego daru? A dodam, że nie obdarowujemy dzieci wielką ilością prezentów. Wzrasta ilość pierduł, ot takich za kilka złote kupowanych w ilościach hurtowych jako szybki podarunek. Pierduł, które nasycają chwilowo krótką radością, ale które sprawiają, że nowa zabawka nie jest tą wyjątkową, tylko staje się jedną z wielu. Radość zostaje po prostu rozmyta. W dodatku gdy nowa lalka zajmuje miejsce dwunaste w szeregu identycznych barbie... (dodam: nie znoszę Barbie :) )
Więc zaczęliśmy od przeglądu pokoju, w którym stoją książki, dokumenty etc. Z książkami mi zawsze było najtrudniej się rozstawać. Ale postanowiłam, że kurze będę wycierać tylko z tych, do których wracam ja sama, które chciałabym by przeczytały moje dzieci (ew. mąż :) i które mogą być pożyteczne. Bądź są bardzo pamiątkowe. Pojawiły się puste półki...
... a ja z coraz większą radością odpowiadam sobie przecząco na pytanie: czy będę bez nich mniej szczęśliwa?
Proszę mnie tylko nie pytać, czy dotrę do skrzyni z wełną. Albo do szafy z materiałami :))) Ale zasada jest taka: nie rozstajemy się z tym, na czym nam NAPRAWDĘ zależy. A włóczki mam zamiar przerobić. A z materiałów już powstaje kolejny patchwork - tym razem na prezent.

By zmienić temat na lżejszy pokażę co zrobiłam w czasie postświątecznym. Otóż powstały bransoletki kolejne:

Powstała też kolejna chusta z falbaną - tym razem z baby alpaca silk dropsa. Poszły ponad trzy motki na drutach 3,5

Tym wysypem mądrości kończę mój przydługi wpis, spać mi się chce upiornie, więc jakieś niedorzeczności mogłam popełnić w tekście. Ale ogólna myśl jest dokładnie taka, jak ją przedstawiłam. Przede mną czeluście szafek kuchennych, cała nasza garderoba, składziki, oraz inne drobiazgi poutykane pracowicie w różnych miejscach. Życzcie mi powodzenia bo cały ten galimatias przeglądam latając między nowo pojawiającymi się kupkami (kupkami przedmiotów, zaznaczam), kupkami Faustyny (oraz innymi przejawami jej aktywności) oraz resztą dzieci, gdy Marcin jest w pracy. :) Dobrej nocy...

czwartek, 3 stycznia 2013

około- postświątecznie

Tegoroczny okres późnogrudniowy nabrał zawrotnego tempa. Realne życie skutecznie przebiło to prowadzone w internecie - i w sumie, tak powinno być :) Boże Narodzenie minęło w spokoju, acz intensywnie, zdjęć niemal nie robiliśmy, mam tylki kilka z Wigilijnego poranka. I wszystkie są tylko z dziewczynkami - Krzyś spał :)


Powstało wiele rzeczy, między innymi sweter dla Anielki, ale, by go pokazać muszę zrobić jej zdjęcia w nim - model najlepiej wygląda na właścicielce. Za to sięgnęłam po nowy wzór zimowy - jewelled cowl z malabrigo sock lettuce, na drutach 4. Bałam się, że koraliki szklane będą przyciężkie i będą ciągnąć dzianinę, ale okazało się, że wszystko zostało dobrze zaplanowane :)

Świątecznie już za późno składać życzenia - dziękuję za te, które otrzymałam. Noworocznie życzę Wam weny, praktycyzmu do jej zrealizowania oraz czasu na owe realizacje :)
I jeszcze, konwersacja, która strasznie rozśmieszyła naszą rodzinę - osoby: JAdzia, dziadek: - Dziadek, chcę koca! - Co chcesz? Kota? - Nieeee, kot ma tylko mały tyłek i ogon, nam nie wystarczy...