wtorek, 31 lipca 2012

Czekoladowo

Szybko (kiedy ja coś będę mogła zrobić powoli!!!) o poranku wykonałam zdjęcia chusty, która od wczoraj blokowała się na kanapie. Włóczka jest cudowna, kupiłam ją na Allegro jako mieszankę wełny z jedwabiem i jestem nią zachwycona. I miękka i śliska i nie ucieka mi z drutów i ciepła i nie za bardzo :) (zapiszę sobie, ku pamięci, że używałam drutów 4)
Ponieważ Lola nasza odmówiła mi współpracy część fotek jest z lekka przekrzywiona - ucieczka z kadru okazała się całkiem niezłą zabawą...
A dlaczego szybko? Muszę w ciągu najbliższej godziny wyrzucić śmieci, obrać i wstawić jabłka na kompot, spakować nas na wyjazd do Olsztyna do kina, przygotować rozmaite rzeczy, które ja muszę zabrać ze sobą (obok aprowizacji dla dzieci), obudzić starsze potomstwo, nakarmić całą trójkę (plus mnie samą, bom bez śniadania tylko po kawie, zetrzeć, chociaż z grubsza, kurze, bo wczorajszy dzień jakoś mnie rozłożył na łopatki i nie miałam siły zrobić w domu nic. I wymyślić muszę drugie danie, bo zupa, chwała Bogu, stoi w lodówce.
Z newsów - nasza najmłodsza waży już ponad dwa kilo - poleciłam wczoraj Krzysiowi by w chwili, gdy chce się mną wyręczyć w jakiejś czynności włożył sobie pod koszulkę dwa worki mąki oraz kostkę masła i próbował podnieść z ziemi swoje skarpety - i wtedy określi, czy wzywanie mnie to dobry pomysł.
A aktualnie mam na drutach botany lece - już ją pokochałam za współudział w dzierganiu...

sobota, 28 lipca 2012

Zza zamkniętych okiennic

Upał zagnał nas dzisiaj do domu. Odgrodzeni od niego deskami okiennic funkcjonujemy jakby w zwolnionym tempie, wykonując sobotnie zajęcia z minimalną ilością ruchów oraz z takimże zaangażowaniem. Powolność oraz brak szczególnych zajęć (wyjąwszy prasowanie, któremu się nie mogłam oprzeć:) zmobilizowały mnie w końcu do zajrzenia w zawartość aparatu. Zdjęć też mi się nie chce robić, aczkolwiek nadal czuję się bardzo dobrze. Ostatnie tygodnie dały nam wszystkim w kość - Olsztyńskie Dni Folkloru zaangażowały nas maksymalnie - codzienne próby w mieście a potem codzienne występy (z małymi dziennymi przerwami) wiążące się z kilkugodzinnym przesiadywaniem na olsztyńskiej Starówce - w efekcie ich zakończenie w dniu dzisiejszym to dla nas ogromna ulga.
A w międzyczasie działam. Dużo i ciągle. Udało mi się, mimo niemal 40 stopni namówić Jadzię do założenia na chwilkę zrobionego kapturka - dla dziecka zdecydowanie młodszego, stąd pewne dysproporcje. Jadwiś pozował całkiem ochoczo :)

Mam również nowość sprzed dwóch tygodni - stwierdziwszy, że żadne z naszych dzieci nie miało do chrztu nic zrobionego przez ich usiłującą robić na drutach i szyć matkę tym razem postanowiłam nadrobić zaległości i zrobiłam bolerko (stąd już wiecie, kto się ma u nas pojawić:). Mam misterne plany zrobić takie same tylko w innych kolorach dla starszych sióstr, ale mam wątpliwości, czy do września się wyrobię. Wełna to baby merino dropsa, wzór z głowy - w każdym razie robione od ogóry)
Na drugim zdjęciu bolerko ułożyłam na podkładce z kolejnej robótki - otóż dzięki pomocy mojej nieocenionej koleżanki z pracy (pozdrawiam Hanię!!!) udało mi się zostać właścicielem całkiem nowego koloru wełny aade long. Nazywa się ona, nie wiem, czemu, Africa - i jest moim ulubionym kolorem z tej serii. Na wejście na druty oczekiwała chyba z pół roku, bo mam jej tylko dwa motki i na wszystko mi jej było szkoda. Aż trafiłam w końcu na wzór, który mi pasował - znowu kwiatki estońskie, tym razem w wersji szala:

wtorek, 17 lipca 2012

Kwiaty rodem z Estonii

Podglądane wielokrotnie u Dagny oraz na blogu DZiergam sobie estońskie kwiecie uwodziło mnie już od wielu, wielu miesięcy. I ciągle jakoś nie czułam się na siłach przedzierać się przez opisy, które przecież musiały być skomplikowane (te kwiatki!). Do czasu zerknięcia ostatniego mego do mojego kufra, w którym leżą masy skitranej wełny estońskiej. Bardzo wołającej o estoński wzór :) Mam kolor, któego w Polsce nie można dostać, o nazwie Africa (Bóg wie skąd ta nazwa, bo to absolutnie nie afrykańskie barwy, najpiękniejsze z estońskich połączeń, jak na mój gust), które to motki chciałam przerobić na kwiecisty szal - w tym celu najpierw chciałam się zmierzyć z chustą opisaną dokładnie (tzn mam opis kwiatków ale tylko w wersji chuścianej, nie wiem, jak zachowa się trójkąt przerobiony na prostokąt :) Więc ćwiczebnie sięgnęłam po zielony motek.
Wyszło tak:

sobota, 7 lipca 2012

Akurat na upały - zwiewność i lekkość...

Wbrew temu, co dzieje się na podwórku, i wbrew temu, co w sobie noszę (a to już spory kawałek człowieka) funkcjonuję zadziwiająco dobrze. Zapewne zawdzięczam to w sporym stopniu dwóm akcesoriom stojącym na naszym podwórku - basenowi oraz trampolinie, które sprawiają, że dzieci nasze poruszają się od rana (codziennie) ruchem wahadłowym pomiędzy oboma urządzeniami w związku z czym nie muszę wyjeżdżać na plażę, do miasta, tudzież poszukiwać im innych rozrywek. Przynajmniej na razie. Zamykam okiennice i otwieram zgodnie z ruchem słońca wokół naszego domu i tylko nadzoruję to, co się dzieje na dworze.
Szycie w związku z tym na dłuższą metę odpada, musiałabym udawać się na górę, skąd, po pierwsze, nie widziałabym potomstwa, i gdzie, po drugie, jest dwa razy goręcej niż na dole. Mobilizuje mnie tylko okresowa konieczność prasowania, którą to czynność uwielbiam a stanowisko mam właśnie na tym gorącym poddaszu. Za to, jak schodzę, to mi na dole jest wręcz chłodno :))))
Mam zrealizowaną pierwszą próbę podwójną niejako: przede wszystkim naruszyłam zgromadzone pieczołowicie zapasy dropsa lace, za który jakoś nie mogłam się zabrać. Po drugie - również pierwszy raz wykorzystałam wzór dew drops shawl. Zestaw, w ostatecznym rozrachunku, jak dla mnie, zadowalający, natomiast robiło się dość żmudnie i niezbyt komfortowo - bardzo nie lubię, jak mi się robótka ześlizguje z drutów.
Zdjęć dużo, dlatego, że pstrykało mi się dobrze (więc po co przerywać :) a potem nie byłam w stanie wybrać tego, co mi się naprawdę podoba. W związku z tym, po wywaleniu kilki naprawdę lichych ujęć wrzucam wszystko - przepraszam, jeśli wieje nudą...

niedziela, 1 lipca 2012

Po urlopie

Urlopowaliśmy się w tym roku przed sezonem - kilkanaście kilometrów od domu i z lepszym dojazdem do miasta niż od nas, natomiast w leśnej głuszy nad jeziorem niemal bez dostępu do internetu. Zdjęć z pobytu trochę mam - jeszcze nie przejrzanych. Za to udało mi się chwycić chustę, którą skończyłam tuż przed wyjazdem, dzięki czemu blokowała się przez tydzień :). Zrobiona z Dropsa Nepala - niemal 10 motków.