momenty

Są takie chwile, które chciałabym wyryć sobie w głowie. Odczucia zmysłów, kąt padania światła, głosy, moje emocje z nimi związane... Jest ich tyle, że obwaiam się, że nie ocalę nawet cząstki z nich. Zapisując je, ubierając w słowa, łudzę się, że zapobiebnę demencji. Że czytając, po latach pewne zdania obudzę w sobie te chwile. Obym się nie łudziła...

Zapłakana, zasmarkana Wigi, nie dająca się dotknąć, rzucająca się w rozpaczy na ziemię, gryząca i kopiąca. Powód - kompletnie nie dający się zdefiniować. Akcja występuje kilka razy dziennie. Pytanie: "chcesz zjeść... / wypić..." zmienia sytuację radykalnie. Mała wstaje dziarsko, otrzepuje się po udach, cofa lekko głowę opuszczając brodę jak indyk i radośnie rzuca: "tiaa" - spółgłoska na końcu jest niezdefiniowana. Czasami jest to "k", czasami "m" a czasami wcale jej nie ma. "Tia" jest już radosne, poparte licznymi kiwaniami głowy, czasem podskakiwaniem i donośnym śmiechem. Kocha jeść to nasze dziewczątko. Powstrzymuję się wtedy od przytulenia tego małego śmiesznego, chumorzastego człowieczka - wszak muszę mu szybko dać jeść...


Z bardziej prozaicznych elementów życia - farbowałam dzisiaj wełnę. TE MOJE PIERWSZE UKRĘCONE KŁĘBKI. Wrzuciłam je w pomarańcz, ale, ponieważ wydał mi się mgły, dorzuciłam nieco czerwieni:

oto migawka czerwieni podczas mieszania w słoiku

A oto zapiekanka apetyczna inaczej :)

Ufarbowałam też ciemnego merynosa - na razie surową wełnę tylko wypraną. Kolor przechodzący od czerni do brunatności potraktowałam turkusem. Wyszła ciemna masa. Ale - były tam białe pojedyncze nitki, które złapały czysty kolor. CZarna masa po wyschnięciu może okazać się piękna...

W czasie gdy mama zajęta była jakimiś naczyniami i kuchenką mikrofalową, miss Jadzia poczuła się rozczarowana dostępnymi zabawkami i sięgnęła do samozwaczo adoptowanej szuflady w kuchni. I znalazła - o zgrozo - zabłąkany wśród foremek do ciasta, wałków dziecięcych, wycinarek do pierogów, marker. Czego - dodam - zajęta kolorami mama nie zauważyła...

Na koniec - żeby Was nie przyprawić o ciężki stres - ku mojej ogromnej - doprawdy ogromnej uldze, okazało się, że był to marker do tablic - ścieralny... uuuffffff

:)

To w sumie też był moment :)