- Jesteś jak Maryja - stwierdziło radośnie najmłodsze z moich dzieci (to, które nie posiada jeszcze trzech lat) asystujące ochoczo podczas mojego farbowania włosów.
- Maryja...? - spytałam raczej dość niepewnie
- No. Masz farban - palec wskazujący wyjaśnił kwestię.
- Turban?
- No. - Pokręciła się nieco by się wygodniej usadowić przy wannie. - No i masz dzidzię.
I wszystko jasne.
DZięki Bellis, bo mam w końcu przerwy między wierszami :)))))
i wszystko jasne :DD
OdpowiedzUsuńJezu, dzieci są cudowne.
OdpowiedzUsuńMoje już urosły i nie dają takich czadowych tekstów, patrzą bardziej krytycznie na "starszych". Jednak pielęgnuję te wspomnienia z dzieciństwa i czasem powtarzam ich "złote myśli "sprzed wielu lat.Pozdrawiam z upalnego Podkarpacia - Beata
Czy Starszaki tez były tak spostrzegawcze, czy tez pogłębia się to wraz z kolejnym dzieckiem? Bo skoro Jadzia tak celnie trafia, to ja nie mogę się doczekać kolejnego Warmiaczka :)
OdpowiedzUsuńCieszę się że zrozumiałaś coś z tego mojego pseudoinformatycznego tłumaczenia :D
Dzieci są fantastyczne :))
OdpowiedzUsuńskojarzenia-bezcenne!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam z upalnego Południa.
He he :) dzieci są świetne!!!!
OdpowiedzUsuńO rany, nie pozdrawiajcie mnie z "upalnego" Podkarpacia i Południa bo u nas drugi dzień leje (o zimnie nie wspomnę) i chyba zaczynam myśleć depresyjnie :)))
OdpowiedzUsuńrewelka :)
OdpowiedzUsuń