O kołderkach dla Mani i Tyni

Czołga nas choróbsko dalej, aczkolwiek stwierdzam z ulgą, że już zbliża się widzialnie happy end. Na placu boju pozostał tylko jeszcze Krzyś i ja. Reszta, chwała Bogu, zdrowa. Dopowiadam sobie, że to była nasza cegiełka do dobrego wyboru Konklawe :))) Wzruszył mnie wczoraj nasz nowy Papież; taką skromnością i uśmiechem. Już Go lubię :)))

A w temacie szycia - pośród oparów bakteryjnych skończyłam ostatnią z serii kołderkowej (przynajmniej na czas obecny) - Tysiową. Pierwsza z prezentowanych pojechała do córeczki przyjaciół, jak widać - Marianny :)





Natomiast Faustkowa kołderka, całkiem niechcący, otrzymała grubą ocieplinę - nieświadomie taką nabyłam przez internet, w związku z tym, obecnie może służyć jako podkładka do prób raczkowania na naszych gołych podłogach - nie podwija się jej pod kolanami - jest tak sztywna :) Za to nie pytajcie, jak się ją pikowało na maszynie, która posiada krótkie ramię... ech.