A wszystko poniżej to już wolna amerykanka w wykonaniu Anielki, która prezentuje swój nowy nabytek - przyjaciółka przywiozła z gór materiał ludowy na spódnicę na tańce - wyszła nam w zasadzie Warmianka jakby podhalańska z lekka, ale tym się mało kto przejmował :) Kiecka świeżo spod maszyny:
Te niebieskości na Anielkowych nogach to plastry korygujące uciekające do środka stopy. Takie długofalowe działanie połączone w codzienną gimnastyką. Niestety, pierwszy plaster już pierwszego dnia do połowy oberwała żądna doświadczeń Jadzia. Czekamy więc przyszłego tygodnia na nowe obklejenie.
Zdrowi jesteśmy już. Od środy rotawirus uznajemy za niebyły. Za to tego dnia Anielka przycięła sobie potężnie palec drzwiami od samochodu Marcina a Jadzię dopadł kleszcz, który umieścił się w najbardziej niedostępnym miejscu - wlazł jej do pępka. Usuwaliśmy go jej w nocy przez sen, chwała Bogu, że śpi jak słoń. A palec, nie wiem jakim cudem okazał się tylko mocno stłuczony.
Jeszcze trochę, biorąc pod uwagę nasze wakacyjne przejścia, i nam niebieską kartę założą...
Piękna ta chusta!!!
OdpowiedzUsuńsuper, ze po chorobsku juz. a chusta przesliczna i spodniczka tez. mialam podobna jak bylam w wieku Anielki.
OdpowiedzUsuńzapraszam takze na swoj blog do wiernego obserwatora i komentatora :)
Znajomo mi wygląda ten czerwony materiał, znam ten motyw :)
OdpowiedzUsuńGail wyszła piękna, co to za włóczka? Śliczny kolor!
W temacie wypadkowym napisałabym, że macie więcej szczęścia niż rozumu, ale że Cie osobiście nie znam a nie wypada mi ubliżać Nieznajomym, to nie napiszę ;) ;) ;)
Rzeczywiście chusta obłędna. Też chciałabym sie dowiedzieć jaka to włóczka, jeśli pamiętasz.
OdpowiedzUsuńChusta przepiękna i kolor i wzór!!!!A co do przytrzaśniętych palców dobrze ,że na tym się skończyło , ja ostatnio zostałam z synkiem koleżanki na 3 godziny i też mieliśmy tego typu wypadek tyle,że mały wsadził paluszek w zawiasy w drzwiach oj bez szpitala i operacji się nie obyło,gdyż paznokieć by mu nie odrósł :" brrr trauma jak sobie to przypomnę .Ale mały śmieje się na mój widok ,ale odechciało mi się się pilnować dzieci :) Wolę teraz trzymać się z daleka!!!;)
OdpowiedzUsuńAnka - dziękuję
OdpowiedzUsuńKoraliki Beaty - ten materiał taki ponadczasowy jest, też taką miałam :) Ja do Ciebie zaglądam, tylko fakt, że biżuterią to bardziej platonicznie się interesuję to i mało mam do powiedzenia. Ale może czas to zmienić i się zainteresować dogłębniej? :)))
Bellis - no, że Tobie ten wzór bliski, to się nie dziwię, Ty zdaje się (ex szwedzka) Krakowianka? :) O tym szczęściu to ja sama wiem, komu by przyszło do głowy, że córka będzie chciała zamykać drzwi od samochodu bez pośrednictwa klamki... To już palce Boży nad nami czuwa...
Kasiu z Podlasia - ta włóczka to himalaya kasmir (wiem, że bywa a może i jest - na allegro. Turecka włóczka w ślicznych kolorach.
malaala - wiem, córka mojej koleżanki w wieku czterech lat bawiąc się w samochodzie sąsiadki z dziećmi też uległa takiemu wypadkowi. Nie ma dwóch palców... :(
Przeglądając Twój wpis zastanawiam się jak to się stało że nie zrobiłam jeszcze gaila w tym kolorze a wełna leży i czeka ; super kombinacja gail+ piękna czerwień
OdpowiedzUsuńChusta śliczna i zdjęcia cudne. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńEkstra! Jakby Leoś był dziewczynką, to bym u Ciebie zamówiła takie cudo :) Na razie zostaje mi podziwianie. Pozdrowienia! Marysia
OdpowiedzUsuńviolaslomka, jak robiłam, to też się dziwiłam, że dopiero teraz sięgnęłam po ten kłębek :)
OdpowiedzUsuńAsiu - dziękuję bardzo :)
Marysia :)) Chociaż wirtualnie się pospotykać możemy... tylko relacje z leosiowych szpitalnych przebojów zbieraliśmy - zawsze można mu takie skarpety zrobić :)
Chusty są przepiękne :) Przeglądam tego bloga i tak jakbym troszkę swój dom widziała - żurawiny, dynie... :)
OdpowiedzUsuńA! i też mieszkam na Warmii na jej południowym skraju...
przepiękna chusta, wydaje się, że idealna dla Twojej Córy, rewelacja ;)
OdpowiedzUsuńŚliczna chusta!!!
OdpowiedzUsuń