mini gail do kompletu

Na prośbę seeyouat5 spróbowałam dzisiaj okutać Jadzię w gail mini. Mały szajbus, oderwany od łuskania bobu dostał ataku głupawki, z którą nie było sensu walczyć. Stąd zdjęcia wyszły... hmmm... dość spontaniczne :)
Mam też z dnia dzisiejszego przemyślenie dla tych młodych mam, które są umęczone malutkimi drepczącymi ciągle wokół nich dziećmi, nieśpiącymi po nocach, wymagającymi ciągłej uwagi etc. Bardzo bym chciała usłyszeć takie coś jakieś kilka lat temu... Wiecie, jak to strasznie szybko mija? Piszę to ze świadomością, że część drogi już przeszłam - Krzyś od kilku dni bez przerwy biega wraz ze swoim kolegą od nas - do niego, razem skaczą na trampolinie, czytają książki, grają w piłkę... jak chce coś zjeść to sobie sam bierze. Anielka (lat niemal 7) wyekspediowała się do swojej najlepszej przyjaciółki - nie ma jej od wczoraj (a to nie pierwsza wizyta wakacyjna dłuższa niż od rana do wieczora). Zostałam sama z Jadzią.
I z tą perspektywą nawet to wiszenie na mnie, jęczenie , nawoływanie etc jest bardziej znośne. Wszystko minie i tylko perspektywa czasu sprawia, że wydaje się to długotrwałe. I to moje dziecko, potrzebujące mnie teraz tak mocno, że aż dla mnie czasami boleśnie (dzisiaj chcąc ze mną pracować koniecznie w kuchni postawiła mi na drodze swoje krzesełko, o które zbiłam sobie tak palec, że nie wiem, czy nie złamałam) już w niedalekiej dość przyszłości będzie wolało iść do koleżanek...

a na drutach - rękawiczki dla dwulatki...